Snelcursusje bij Martinair...

Afgelopen 6 November ben ik gestart met de "snel"cursus bij Martinair. Wie steward/ess wil worden moet een 6 weekse cursus volgen. 3 weken theorie en 3 weken "training" vliegen. Ik begon die 6 november vol spanning aan mijn eerste dag. De groep bestond uit 13 mensen. 2 jongens en 11 meiden. Vanaf die dag ontstond er een hechte band binnen deze groep. Door het intensief bij elkaar zijn. De gemeenschappelijke interesses, de vrees voor onze instructeuren en door onze zelfde vorm van humor! De dagen bestonden vooral uit heel veel theorie, waardoor je 's avonds bijna aan niets anders meer kon denken dan aan vliegtuigen. En dan vliegen de vliegtuigen hier ook nog eens om de 3 minuten over mijn huis in Buitenveldert..Ach jaaa. 's avonds moesten we leren voor de volgende dag en voor de examens. Vrije tijd was er niet meer bij. Ik heb echt letterlijk ELKE dag, elk uurtje met mijn neus in de boeken gezeten. Gelukkig was het allemaal ontzettend interessant waardoor het goed te doen was. Maar buiten die vele theorie hadden we ook hele leuke praktijkdingen. We gingen bijvoorbeeld een dag naar de simulator. De simulator staat in een KLMgebouw. We hulden ons allen in een blauw KLMoverall en sprongen gillend van de opblaasbare glijbaan, onder het commando "JUMP AND SLIDE, SPRING EN GLIJ". Of we bleven zitten en kregen hevige turbulentie en een crash met alle gevolgen van dien. Voor de "crash-training" had ik vrolijk een beker warme chocolademelk gedronken. DAT had ik beter niet kunnen doen. Bij de eerste turbulentie begon ik al een beetje wit weg te trekken. Toen we ook nog "zogenaamd" neerstortten dacht ik even dat ik moest overgeven. SPIERWIT gleed ik van die glijbaan af, waarna ik keihard werd uitgelachen door een paar collega'tjes.
MAAR, we hebben wel ontzettend gelachen. We worden dan wel een PASSIEVE groep genoemd (omdat ze zogenaamd zo rustig zijn..yeah right, we luisteren gewoon goed), een groep die vaak de slappe lach heeft, waren we OOK! Ik heb volgens mij in mijn leven nog nooit zo vaak gelachen als daar.

Ook hadden we een "ditching" in het zwembad. Als je neerstort, of landt, op het water, heet dat een ditching. In het zwembad werd dat nagebootst door met die reddingsvestjes te zwemmen. Nou, dat ging PERFECTO, NOTTT! We moesten op de startblokken staan, met het zwemvest nog onopgeblazen. Toen moest het commando: "INFLATE LIFEVEST, GET INTO RAFT" geschreeuwd worden, waarna je aan de rode tags moest trekken en het zwemvest werd opgeblazen, en tegelijkertijd je in het water moest springen. Nou dat zwemvest blies zichzelf wel op ja..Sjonge jonge, mijn gezicht werd helemaal geplet en mijn oren werden dichtgedrukt waardoor ik niets meer hoorde. En toen moesten we nog instructies opvolgen..Jaja, dat ging dus niet echt geweldig. Onze instructeurs maar schreeuwen dat het een SERIEUZE opdracht was..Whahaha ja, dat weten wij ook wel. Maar in een zwembad van 25 graden, een zwemvest dat je gezicht plet EN met een TE zware joggingsbroek aan, kon IK niet serieus meer blijven. We moesten als een krokodil zwemmen. Allemaal met de benen om elkaar heen slaan en dan via die lange rij zwemmen. Was errug grappig..Daarna werd er een Dinghie (opblaasbare reddingsraft) opgeblazen en moesten we erin proberen te klimmen. Nou GREAT! Dat ding is enorm hoog en mijn joggingsbroek ENORM zwaar..Het kostte me wat moeite, maar het lukte me uiteindelijk met de rest van de crew..whaha

Verder hadden we nog een firefightingdagje. Brand blussen enzo. We waren allemaal onwijs melig die dag. Ik had bijna in mijn broek (eigenlijk panty) geplast van het lachen. Het was zo erg! Onze instructeurs ergerden zich dood aan ons. We moesten weer in de KLMoveralls, maar nu brandjes bestrijden. Opzich appeltje eitje allemaal, TOTDAT de cabine vol met rook kwam te staan en wij met PBE (protective breathing equipment) erdoor heen moesten lopen en de weg moesten vinden. En hoe KLEIN die cabine ook was, we vonden de weg eerst niet! Je ziet echt geen hand voor ogen! Ik liep samen met Khadija en ik liet me volledig leiden door haar. Ik kon alleen maar lachen..

Als laatst nog even iets over de marechaussee. Ook daar gingen we een dagje heen. De dag erna zouden we een belangrijk examen hebben, dus eigenlijk had niemand zich voorbereid op de marechaussee..Conclusie: Die man stelt zoveel vragen, maar niemand wist het antwoord. Het was gewoon voor schut! Het theoriegedeelte was daarom ook niet zo heel geslaagd. Gelukkig kregen we 's middags zelfverdediging en gingen we naar de wapenkamer. De zelfverdediging was hilarisch. We moesten elkaar in de handboeien slaan. Jaja, met ECHTE ijzeren handboeien. Men, dat doet pijn! Vooral als Khadija je in de boeien slaat! Whahaha. Ook moesten we uit allerlei vreemde grepen ontsnappen. Ik heb weer de hele les staan lachen. Gelukkig hadden de marechaussee mannen MEER humor dan onze instructeurs..Als laatste bezochten we de wapenkamer. Ik herkende veel wapens uit boeken, films en discoverychannel. Ik hield me maar in. Maar toen ik de handgranaat beschreef keek de groep me vreemd aan..Toen ik later NOG iets wist, werd ik meteen bestempeld als terrorist! Whaha ik moest er wel om lachen, maar vroeg me wel af waarom anderen niet wisten hoe een handgranaat werkt???Dat is toch best simpel??whaha

Uiteindelijk hebben 2 meisjes de cursus niet gehaald doordat ze het Boeing 767 examen niet hebben gehaald. Het was ontzettend moeilijk voor hen, maar ook voor ons. We waren zo'n hechte groep en die viel nu gedeeltelijk uit elkaar. Ik voelde me zo raar. Ik was zo blij dat ik het examen had gehaald, maar ik voelde me ook heel rot door die 2 meiden die ik niet meer zou zien..En helemaal wegmoesten bij Martinair. Oneerlijk..Maar de waarheid.

Ik kan nog zoveel meer vertellen over de cursus, maar dan zit ik hier nog uren te schrijven. En ach, als ik het reallife vertel is het toch ook veel levendiger!