Sharm Al Sheik

Mijn langverwachte snoepreisje van 3 dagen naar Cuba, is heel plotseling niet doorgegaan. Een dag van te voren is ineens mijn rooster omgegooid en zag ik dat ik op een vlucht naar Sharm Al Sheik (Egypte) stond. Gewoon een op en neertje. De donderdag erna stond ik wel op een vlucht naar Punta Cana (Dominicaanse Republiek) maar dat weliswaar maar voor 1 dag. Ik was enorm boos en teleurgesteld. Had mijn koffer al helemaal ingepakt. En zag tot mijn verbazing dat Khadija nog WEL op die reis stond. Ik was echt ontzet. Maar na een paar uur zette ik mezelf erover heen en bedacht me dat dit nog wel vaker zal voorkomen.
Wel was ik erg zenuwachtig voor de vlucht naar Egypte omdat Khadija die vlucht ook had gehad en zei dat deze vlucht nog 10 x zo druk en zwaar was als onze vlucht naar Orlando. (Die ik ONWIJS druk vond) Ik ging een beetje zenuwachtig naar de briefing. Gelukkig trof ik daar 4 ontzettend leuke mensen aan die me heel erg gerust stelden en zeiden dat elke vlucht anders is. Er was 1 steward bij. Dat vond ik wel fijn, omdat dat echt stemming-bepalend is. Een werkvloer met alleen maar vrouwen is soms best verstikkend. Al dat geroddel en geklets over mode en dat soort shit, past niet echt bij mij. Gelukkig waren het 5 ontzettend leuke en aardige collega's. Ook de passagiers bleken ontzettend leuk te zijn. Het waren allemaal hele nette vakantiegangers. Veel ouderen en ook wel stelletjes met kinderen. Vooral erg veel kleine kindjes die af en toe nieuwsgierig in de galley kwamen kijken. Een jongetje van een jaar of 1/1,5 stond aan de wcdeurknop te trekken waardoor de deur openvloog en hij omviel. Hij moest heel hard huilen. Ik tilde hem op en probeerde hem te troosten. Toen kwam zijn moeder erbij en nam hem over, waarop hij nog harder moest huilen. De moeder twijfelde en toen ik tegen het jongetje begon te praten was hij ineens stil. Zo gek! De moeder moest er wel om lachen. Ze zei: "Hij heeft altijd iets met mooie meisjes" Dat was wel weer egostrelend haha.
De vlucht ging verder prima. Er ging weinig mis, ondanks de hele harde wind waardoor we best veel turbulentie hadden. Er werd, omdat het 5 december was, gevulde speculaas uitgedeeld, wat ook erg gewaardeerd werd. Ik kreeg ontzettend veel complimentjes over Martinair, over de service, maar vooral ook gericht naar mij. Heb zelfs fooien gekregen! Ze vonden het zo leuk dat ik zoveel lachte. ZIE JE NOU NICOLE!
Ohja, voor de vlucht nog, kreeg ik mijn evaluatieformulier van de ini (training) in mijn postvak. Nicole had die ingevuld en ze had opgeschreven dat ik nogal "BOT" kon overkomen op mijn collega's door "in mijn ogen lollige opmerkingen" te maken, die best hard aankwamen. ZUCHT ze heeft echt geen humor die vrouw. Maar ik vond het wel erg dat ze dat heeft opgeschreven, want dat formulier komt ook bij de Unit. Wat moeten ze nou niet van me denken?
Maar goed..We landden om ongeveer 6 uur savonds in Sharm al Sheik. Ik nam afscheid van een paar lieve mensen waar ik echt een band mee had. Ze stonden elke keer weer in de galley om met me te kletsen. Was zo leuk. De passagiers die terugvlogen waren echt superbruin. Ook echt van die oude vrouwen die bijna zwart waren. Van die Costa del Sol types die alleen maar liggen te bakken. En dan ga je naar zo'n prachtig land als Egypte waar zo ontzettend veel te zien is. Alleen al de zee waar je zelfs nog bij 30 meter diepte helemaal tot de bodem kunt kijken en de vissen in 100 verschillende kleuren met je meezwemmen. De pyramides, de verborgen schatten van Toetanchamon, Cleopatra, eeuwenoude tradities..zucht..Mocht ik er maar even blijven. Ik had het wel geweten!
Oke, weer even bij de les...Ik moest gisteren nog wisselgeld geven aan een passagier. Ik liep met het wisselgeld naar hem toe en toen zei hij: "Maar dat heb ik net al teruggehad." Ik: "Huh? van wie dan?" Man: "Ja ehhh..." Ik: "Oh..van iemand in het rood of niet?" We moesten er beide heel hard om lachen. Maar zelfs op een vlucht met maar 5 crewmembers kan het nog een zooitje zijn..
Toen we op een gegeven moment met de drankenservice bezig waren werd er gespeeched door de Piloot. In GEDICHTvorm. Eerst had ik het niet door, maar ineens hoorde ik dat de speech echt raar was. Over dat ze blij waren dat het vliegtuig het nog deed..En alles rijmde. De passagiers moesten heel hard lachen..En ik nog harder. Stond ik daar met die drankjes in mijn handen. Een man zei tegen me: "Wacht maar even tot na het gedicht, anders krijg ik die appelsap nog over me heen haha!" Maar het was echt enorm gezellig. Toch nog een beetje een sinterklaasstemming in de cabine. Heel leuk.
Helemaal achterin zat een jong stelletje, die overigens met nog 4 andere stelletjes op vakantie was geweest. Het meisje sliep en de jongen...Die viel mij lastig. Hij was eerst wel aardig, maar op een gegeven moment begon hij me echt uit te dagen. Hij had het erover dat je niet je eigen alcohol mocht meenemen in het vliegtuig. En dat hij het daarom stom vond dat wij wel alcohol verkochten met de verkoopservice. Hij vond het dan raar dat hij die fles niet meteen mocht opentrekken in het vliegtuig, want het was toch immers ZIJN eigendom? Ik heb zijn verhaal 100 x proberen te ontkrachten en weerleggen, maar hij hoorde alleen zichzelf. Zo irritant dat soort mensen!! Later heb ik nog voorgedaan met Patrick (de steward) hoe je iemand in de handboeien slaat. Maar ik was het vergeten hoe je iemand in de stoel zo naar voren duwt en dan die arm naar achteren trekt. Weet iemand anders van de ini het nog?? Ik probeerde het, maar Patrick en ik kwamen er niet echt uit. Whaha De passagiers vonden het overigens wel vermakelijk om ons zo te zien. Het was echt een hele hechte groep geworden door onze interactie. Even voor de duidelijkheid voor de niet-vliegers. Dit kan overigens alleen op niet al te drukke vluchten hoor. Normaalgesproken zijn we veel te druk met de service.
Om vijf voor 12 precies 'snachts/'savonds landden we weer in Amsterdam. Het waaide keihard dus we kwamen echt met een klap op de polderbaan terecht. Maar met uitstappen kregen we zoveel complimentjes over de reis en service , was echt niet normaal! Echt superleuk. Ook mijn buddy had superlieve dingen in mijn buddyboekje geschreven. Dus blij, maar ook helemaal uitgeput gingen we nog even naar het Martinair gebouw. Ik ben gelijk op de bus naar het parkeerterrein gestapt, om weer een kwartier te lopen omdat mijn auto HELEMAAL achteraan stond. Toen wilde ik ook nog even een andere weg uitvinden naar mijn huis, omdat het toch echt korter moet kunnen dan elke keer door Amstelveen te rijden. Nou ik raakte HELEMAAL de weg kwijt en was uiteindelijk pas om 2 uur thuis...Nu is het woensdag en ben nog steeds moe, maar morgen om 1 uur smiddags vlieg ik weer naar Punta Cana..Dus ik ga nog eventjes uitrusten...

Ciao!!!